EINDHOVENSE MOTOR en AUTOMOBIEL CLUB

De 6e vierlandenrit

1963

2 - 3 juni

Reeds vroeg werd gestart met de voorbereidingen van de rit. We lieten gegomde ronde etiketten drukken, die we op drukke uitvalswegen en bij pompstations uitreikten aan automobilisten, met een kaartje, waarop het verzoek deze "sticker" (overigens kenden we dit woord toen nog niet) op de achterruit te bevestigen.
Er werd een rooster gemaakt, waar op een achttal plaatsen in Nederland op eerste Paasdag tussen 2 en 6 uur ruim 10.000 stickers werden uitgereikt. In dit jaar werd ook begonnen met de Paaswensen: "De Tongelrese Motor Club T.M.C. wenst u prettige paasdagen, de pinksterdagen zijn gegarandeerd prettig door deelname aan onze 4-Landenrit." Aan de achterkant reclame van Drukkerij van Spijk uit Venlo, de leverancier van het drukwerk.
Er werden maar liefst 25 adverteerders bereid gevonden voor een advertentie in het inlichtingenboekje en de routebeschrijving, die dit jaar voor het eerst gedrukt werd. Advertenties o.a. van Meubelhandel Van Hout, en van Janus v.d. Meulen, waar een nieuwe 2 CV toen FL. 4050,-- kostte.
Natuurlijk ook weer serviceploegen van Jannes, (8 personen) met Tini achter 't stuur, een takelwagen van Janus v.d. Meulen, een bandenservicewagen van Rovulco en een volgbusje voor de pechhebbers.

Bij de controleposten prijken weer de bekende namen zoals Wim Swinkels, in een NSU-Prinz met zijn vrouw aan het stuur. (Willem had toen nog geen auto rijbewijs). Zij reikten op de vaste rust in "Ardennais" de overnachtingsbewijzen uit, en stonden de tweede dag in een bos bij Hof Hau in Duitsland. Waarschijnlijk was de jonge Willy Swinkels daar ook bij. Cor Scheepers, Frans Buelens, Wim Schuurman, Jan van Halen, Marinus Vervoort, en een familie v.d. Aa, voor wie een kamer was gereserveerd, zodat ze de dag tevoren al naar Plainevaux konden rijden.
De twee dag bezette de heer v.d. Aa een post in Marmagen. Wim Ruijters zorgde met Jan Wullems voor de start in Eindhoven, en de tweede dag stond hij op post bij Susterseel. De start in Schweich werd verzorgd door Tini Jannes en Tinie Verzantvoort, die de eerste dag in Bourscheid stond. Frans Klaassen en Frans op den Buijs reden met hun dames voorin bij de officials, met Martien van Eerd, die Gerard van Wanrooij als chauffeur had. Gerard was op 30 mei juist vader geworden van zijn zoon Fred, en zou op 4 juni zijn verjaardag vieren, maar de 4-Landenrit moest doorgaan. De stafwagen, een Citroen DS van Johan van Ojen met daarin enkele dames en Henk Lenting, was uitgerust met een groot oranje/blauw bord met tekst "4-Landenrit, Sternfahrt". Bij Lipperscheid kwam de stafwagen op een smalle weg in botsing met een Luxemburgse Ford, waarbij de voorzitter als tolk moest optreden. Bijna een jaar later moesten ze voorkomen bij het Hooggerechtshof in Diekirch. Op 23 maart hadden Johan van Ojen en Martien van Eerd de eerste bespreking met Hermann Schmitt in Schweich. Incl. benzine, overnachting en eten voor 2 personen kostte dat de club FL. 70,--. We reserveerden 40 eenpersoons, 135 tweepersoons en 10 driepersoons kamers. Op de camping werden 30 tenten geplaatst, totaal zo'n 400 personen.
De bemiddelingskosten bedroegen DM. 375,--. Er werd een lijst aangelegd waar de deelnemers sliepen, dat kon zijn voordeel hebben bij eventuele ongelukken, en voor de rit van volgend jaar, voor deelnemers, die op hetzelfde adres wilden slapen. Van Shell leenden we 15 controle-spandoeken, alsmede 2 start en finishdoeken. Ook de 4 stempelklokken van de KNMV waren weer geleend, en we huurden 2 klokken bij Andriessen in Helmond.
De deelnemerslijst kende in de sportklasse 54 deelnemers, waarvan 17 motoren, en in de toerklasse 121 deelnemers, waarvan 32 motoren. Het waren vooral deze 49 motoren, die een bepaalde charme aan de rit gaven. In het archief bevinden zich dan ook nog trotse foto's van hele groepen motorrijders bij de vaste rustcontrole in Werbomont, waar in "Ardennais" en "La Poste" de vaste rustcontrole was. Door sommige deelnemers werd al gegeten in het restaurant, maar van enige organisatie was op zo'n vaste rust nog geen sprake.
Het secretariaat van deze zesde Vierlandenrit was gevestigd bij Frans Klaassen in de Simon van Leeuwenstraat 30. Frans begon zich intens te bemoeien met de organisatie. De lelijke tegel van 1962 gaf hem kracht genoeg tot inspiratie voor het ontwerp van de tegel voor 1963, waarvan er 310 in Hilversum werden gemaakt. Op zijn advies werd het inschrijfformulier veranderd en hij zou de 4-Landenrit voortaan controleren. Die affaire door dat Duitse Natuurpark in 1962 had zijn veto gekregen, en mede daarom werd een controle nodig geacht. Het kwam zondermeer de rit en de organisatie ten goede. Zijn inzicht en capaciteiten konden we best gebruiken, al had Johan van Ojen veel moeite met deze "inmenging". Frans Klaassen controleerde samen met Frans op den Buijs. In Ahrhaus (bij Blankenheim) werden ze aangeduid als "der grosse Franz" en "der kleine Franz". Adelheid werd een begrip, evenals de kermis in Freilingen en een N.S.U-auto, waar je niet instapte, maar die je aantrok. Gelukkig, dat Martien van Eerd de nodige tact kon opbrengen, want de controle van de rit schoot voor de Belgische grens bij Johan van Ojen in het verkeerde keelgat, zodat het maar weinig gescheeld had of Frans Klaassen was voor het einde van de eerste etappe al met de trein naar huis gegaan. Johan van Ojen had het er moeilijk mee te begrijpen, dat links hetzelfde was als Linksaf, en dat het er niet toe deed of een weg steil naar beneden liep enz. Gewortelde aanduidingen zoals van 3 wegen de middelste werden in duidelijke aanwijzingen omgezet. In elk geval won de rit aan kwaliteit en duidelijkheid. De klassementsproeven kregen wat ze moesten hebben. De controle bracht verbetering aan de rit en uit de reacties van de deelnemers bleek dat ook overduidelijk. Bij de controle werd overnacht in Luik, in Esch s/ Sure (L) en in Ahrhütte. Bij de vaste Tijdcontrole in Plainevaux werd Jan Smits, een lid van Mac Mierlo, bij het oversteken van de weg aangereden. Een hoop trammelant. Ook later nog, toen deze vader van een groot gezin tijdelijk niet kon werken enz. T.M.C. zorgde er echter voor dat (ofschoon wij schuld noch deel aan deze aanrijding hadden) de man moreel en financieel werd gesteund.

Winnaar werd bij de tourklasse auto's D. van Turnhout uit Eindhoven (NSU club) met 3 strafpunten. Bij de motoren won Jan Teunisse met 2 strafpunten. In de sportklasse auto's ging de erepalm naar G.Reuver uit Abcoude en bij de motoren naar M. Vink uit Leiden.
De prijzen werden geleverd door Luc. v.d. Linden. We hadden veel merkenprijzen, en een door assurantiekantoor Akkermans beschikbaar gestelde kampioensbeker voor de sportklasse. Mac Mierlo won de prijs voor de club met de meeste deelnemers. Hilversum was de verstkomende club en de verstkomende deelnemer kwam uit Zevenhuizen (Gr.). We werden alom benijd om de geweldige rit en perfecte organisatie.
De Motor Club Eindhoven, voorheen de toonaangevende club in Eindhoven, kreeg er 'n kick van en begon met de organisatie van de Fakkelrit met een lengte van 300 km. door België. Ze zouden laten zien, dat zij ook wat konden. Er kwam een concurrent voor de Vierlandenrit. Nauwlettend volgden wij de ontwikkelingen. Frans Klaassen en Martien van Eerd reden de rit mee, om te zien wat het was. Je kon nooit weten of we nog wat konden leren. Bovendien wilden we duidelijk laten zien dat we niet tegen dit initiatief waren, ook al hadden we aanvankelijk geen inschrijfformulier gekregen, en al had MCE op tweede Pinksterdag een toerrit georganiseerd in België, waar onze deelnemers door achterna rijden in de war werden gebracht. Er was op de wereld plaats genoeg voor allerlei ritten! We wonnen de Fakkelrit met glans, en lieten niet na te laten publiceren dat de winnaars van de Fakkelrit de uitzetters/controleurs van de 4-Landenrit waren. Een sterke troef! De 4-Landenrit werd uitgezet en gecontroleerd door mensen, die er wat van konden! Wethouder Jan van der Harten, later Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant, reikte ons de fakkel uit.
De Belgische frank stond toen op 7,18 en de DM noteerde 90,30.