EINDHOVENSE MOTOR en AUTOMOBIEL CLUB

De 19e vierlandenrit

1976

6-7 juni

Voor de deelnemers was na de prijsuitreiking de Vierlandenrit van 1975 afgelopen, maar voor EMAC had het politie-ingrijpen in Luxemburg nog een staartje.
Tini Jannes had ter plaatse FL. 400,-- borgsom moeten betalen, terwijl hij ook geheel vrijwillig een routebeschrijving en een controlekaart had afgegeven.
Enkele dagen na zijn verjaardag kreeg hij een dagvaarding thuis om op woensdag 10 maart 1976 om halfdrie te verschijnen op de openbare rechtszitting van het Politiegerecht in Diekirch.
Onze voorzitter was als saxofonist van harmonie "De Eendracht" bij een uitwisselingsconcert in Diekirch in contact gekomen met Mr. René Steichen, die naast voorzitter van de Harmonie in Diekirch ook nog advocaat was en niet gewoon advocaat maar "docteur en droit", afgestudeerd in Parijs.
Hem werd verzocht de verdediging van Tini Jannes en EMAC op zich te nemen. Hij stuurde ons een afschrift van het proces verbaal, waarin o.m. stond, dat alle auto's een blauw nummerbord en een bord Rally voerden. Dit Rally schild was duidelijk op de voorruit aangebracht. Bovendien hadden alle bijrijders een routebeschrijving en controlekaart. Het proces-verbaal was opgemaakt door Oberwachtmeister Colling, waarmee Tini het in 1974 ook al aan de stok had gehad, en die verwees naar het proces, dat hij op 3 juni 1974 voor dezelfde overtreding naar de Officier van Justitie had gestuurd. Via telefonisch en schriftelijk contact werd met de Luxemburgse advocaat de verdediging voorbereid.
Op 10 maart was Tini op de zitting in Diekirch, met de advocaat en onze voorzitter als getuige. Frans Klaassen mocht geen foto's of dia's maken, ofschoon dat met een bandopname een vermakelijk geheel zou zijn geweest.
We moesten bewijzen, dat het geen "sportliche Veranstaltung "was. Veertien dagen later, op 24 maart 1976 werden we vrijgesproken en van kosten en straf ontlast. We kregen de borgsom terug. De rechter zal wel onder de indruk geweest zijn van het pleidooi van de advocaat en de getuigenverklaring, waarin werd aangevoerd dat automobilisten uit Nederland - evenals Luxemburg behorend tot het huis van Oranje - als vee over de grens waren gezet. Over de Duitse grens nog wel! Terwijl wij bleven beweren, dat we gewoon in clubverband een toeristische route reden, met een maximale snelheid van 40 kilometer per uur.
Het hele gebeuren had bij de organisatie toch wat teweeggebracht, en bij de evaluatie door bestuur met uitzetters en controleur werd besloten om de sportklasse te laten vervallen, omdat het weggedrag van deze groep niet echt toeristisch was. Voor enkele was dit een beslissing met pijn in het hart, maar het belang van het voortbestaan der rit ging voor. Wel zouden we nog de startnummers op de voorruit voeren, al waren die duidelijk kleiner en neutraal.

Met dit gegeven begonnen we aan het uitzetten van de rit, die dit jaar liep via de vaste tijdcontrole in café "Du Viaduct" in Bassenge naar Balter in Losheim, waar de vaste rustcontrole was. Na nog een vaste tijdcontrole in Gasthaus Koosbusch in Wiszmannsdorf was de finish weer bij het tankstation in Schweich, waar de organisatie in gasthaus Junges was te vinden.
De tweede dag ging het via de vaste tijdcontrole Zenners in Brandenbourg naar Gouvy, waar de vaste rust weer was in "De Luxembourg". Vervolgens via "Luna" in Alken naar "de Korenbeurs" in Eindhoven. De eerste dag had de rit een lengte van 354.05 en de tweede dag van 412.80 kilometer.
De start in Eindhoven werd geregeld door Tini Jannes, Marinus Buys, Wim van Hout, en Jos Hanique. Onderweg waren de controleposten Wim Swinkels, Harry van Galen, Daniël Kastricum, Annie Janssen, Jan Teunisse, Aart de Vos, Willy Swinkels, (vaste rust in Losheim en in Gouvy), Gerrit van Zutphen, Ton Franken, Toine de Zwaan, Wim Schuurman, Wil Schuurman, Cor van Ojen, en Astrid van Eerd , die bij Junges de finish deed, Wil van Eerd en Herman van Gestel. Uitzetters waren natuurlijk nog steeds Johan van Ojen en Martien van Eerd, terwijl Frans Klaassen de rit weer controleerde.
Op de dag van de rit fungeerde Jan Verdijsseldonk als chauffeur voor Frans Klaassen, en Tjeu Domenie was de chauffeur van Martien van Eerd.
De voorspellingen, dat we door het vervallen van de sportklasse minder deelnemers zouden krijgen bleken onjuist. We hadden zelfs 4 deelnemers meer dan het voorgaande jaar: 272, waarvan 39 motoren. Bij de auto's won F. Schram uit Hilversum met 2 strafpunten en bij de motoren H. v.d. Burch eveneens uit Hilversum met 39 strafpunten. Mac Mierlo was met 18 deelnemers de grootste club, gevolgd door M.B.V. Budel met 10 deelnemers. Hans Jansen uit Valkenswaard was het best geklasseerde Emac-lid. Met 765 strafpunten kreeg H. Evers uit Heeze de poedelprijs.
Hermann Schmitt had 20 driepersoons, 50 eenpersoons en 260 tweepersoons kamers voor ons weten te reserveren. Totaal 630 overnachtingen met een minimumprijs van DEM 13.50 en een maximum van DEM 20,--p.p.. In Losheim werden 370 en in Gouvy 350 maaltijden gebruikt.