EINDHOVENSE MOTOR en AUTOMOBIEL CLUB

De 33e vierlandenrit

1990

9 -10 juni

Na de evaluatie van de rit van 1989 bleef er bij Johan van Ojen een ontevredenheid over de betaalde vergoeding. Als ik het nu allemaal teruglees is het belachelijk, dat we het onder elkaar niet hebben kunnen oplossen. Die paar centen kunnen wel de aanleiding maar nooit de oorzaak zijn geweest voor het verbreken van een team, dat 32 jaar lang samen de Vierlandenrit had uitgezet. Een team, dat samen meer had meegemaakt, dan zich hier laat beschrijven, een team dat vooral in de beginjaren, toen er verlies werd geleden aan de club de overtuiging moest zien over te brengen, dat we door moesten gaan, een team dat toen alles alleen moest doen, en die hun vakantiedagen aan baas en gezin moesten ontworstelen, om tijd te hebben voor de rit.

Op verzoek van Johan werden de beide standpunten per brief verwoord. Wat, zeker op deze manier, nooit had mogen gebeuren werd een feit: Johan van Ojen stopte er mee, uitgerekend twee maanden voor de rit.
Jammer, en zelfs het afscheidscadeau veranderde niets aan de vertroebelde verhouding.
Ambro begon wat met zijn gezondheid te tobben, maar we moesten door. Dus begonnen Ambro en Rieky Slegers met Martien van Eerd aan de eerste en laatste etappe in België en werd met Ambro Slegers de verdere rit uitgezet in de Ford-fiesta van Ambro. Het lukte in drie dagen de rit op papier te krijgen. De eerste dag overnachtten we in Vianden en de tweede dag in Verviers. Het ging dit jaar via de vaste tijdcontrole in "De Tempelier" in Heers naar de vaste rustcontrole in Eifelerhof in Recht en vervolgens naar de vaste tijdcontrole in Keppeshausen, Gaststätte Heynen Kalbusch, en vervolgens naar de finish in Schweich bij de Stephan Andresbrunnen. De tweede dag terug via een vaste tijdcontrole in Hubertusschänke in Jakopsknopp naar Restaurant Balter voor de vaste Rustcontrole en vervolgens via café De Sport in Veldwezelt naar De Korenbeurs, waar de eerste deelnemer om 17.21 uur aankwam.

De eerste dag had de rit een lengte van 378.38 km en de tweede dag van 336.62 km.
De twee tijdcontroles "De Tempelier" in Heers en café "De Sport" in Veldwezelt waren ontdekkingen van Ambro. In de praktijk bleek café "De Sport" qua toiletten accommodatie erg tegen te vallen, maar was "De Tempelier "een goede vondst. Voor het eerst in de geschiedenis van de Vierlandenrit waren de grenzen open, en zodoende konden we, op uitvinding van Ambro, gebruik maken van een andere grensovergang, waardoor we in Keppeshausen terechtkwamen, hetgeen een extra dimensie aan de rit gaf, omdat we deze hoek nog nooit eerder hadden kunnen bereiken.
Lambert Vermeulen ging op 16 en 17 mei mee om de rit te controleren, en dat zou misschien in twee dagen gelukt zijn, als Ambro bij Luik niet gestopt was, en het laatste stuk voor de derde dag wilde bewaren. Het motto van de rit was "Groen is beter" en de tegel kreeg de afbeelding van Hotel Eifelerhof in Recht, waar we na jaren weer terug waren voor de vaste rust.

We hadden 242 auto's en 89 motoren aan de start, dus 331 deelnemers. Winnaar werd bij de auto's C. Esseveldt uit Helenaveen met 2 strafpunten en bij de motoren won H. Riezebos uit IJsselmuiden met 13 strafpunten. MTC Nuenen was met 23 de club met het grootste aantal deelnemers, gevolgd door M.B.V. Budel met 19 en Tilburg met 15.
Peter Vermeulen werd gehuldigd voor 10 jaar meerijden en Ad Dukino kreeg met enkele anderen een herinneringsbord voor het 20 jaar meerijden. Jan Teunisse had weer voor een flink aantal merkenprijzen weten te zorgen. Met de advertenties was het helemaal afgelopen, op de routebeschrijving was geen plaats meer voor Bavaria.
We reserveerden 31 eenpersoons, 266 tweepersoons en 8 driepersoons kamers, waarvan de administratie door Jan Teunisse per computer werd verricht.

Tjeu Domenie reed met Martien van Eerd, gevolgd door Ambro en Rieky Slegers voorop om de posten op zijn plaats te zetten en de eventuele ompeilingen te doen. De tweede groep werd gevormd door Frans v.d. Meeren en Lambert Vermeulen die verantwoordelijk waren voor de tijden en klokken.
De start in Eindhoven werd weer verzorgd door Tini Jannes met zijn crew en onderweg stonden op post: Harry van Galen, Jos Slegers, Jan Fremouw, René Bor, Sonja Fremouw, Jos Smulders, Christ Hanique, Toon van Kruijsdijk, Fred Ossel, Annie van Cranenbroek, Gerard van Wanrooij, Jan Teunisse, Fons Verschuuren, Marinus Buys, Willy Pontrenagel / Pierre van der Heijden, Noud Burman/Piet Vermeulen, Willy Swinkels / Harrie Tegenbosch, William Swinkels, Rob Vierveijzer met Geert Verstraaten, Jolanda de Kruijff met Edith Vierveijzer, Frans Slegers. De Finish in Schweich was voor Jos en Jo Hanique, die al een dag eerder naar Schweich waren vertrokken. In Eindhoven was de finish weer in handen van Marinus Buys met Herman van Gestel en de vaste equipe. Nieuw in het systeem was, dat Ambro precies had uitgerekend hoe "scherp" de posten stonden en hoever ze eventueel voor- of achteruit konden worden geplaatst. Dankzij de enorme inzet van Rieky en Ambro Slegers kregen we ook deze Vierlandenrit tot een succesvol einde, voor de eerste keer zonder Johan van Ojen, en de eerste controle door Lambert Vermeulen.

In september kwam Lothar Melchior een dagje naar Eindhoven, om de reserveringen van de slaapplaatsen nog eens te evalueren. Ofschoon het niet echt met de Vierlandenrit heeft te maken vierde EMAC in dit jaar haar veertigjarig jubileum, gingen Tjeu en Ria in de Zandstraat wonen, vierden zij een feest vanwege 25 jaar Horeca, was Jan Teunisse 40 jaar bij Philips en gingen Peter Vermeulen en Anneliese trouwen, bij Christ Hanique werd Stephan geboren, en voor Fons Verschuuren was het de laatste rit; helaas stierf hij op 61 jarige leeftijd.