EINDHOVENSE MOTOR en AUTOMOBIEL CLUB

De 34e vierlandenrit

1991

25-26 mei

De rit van 1990 had ons tijdens de evaluatie geleerd, dat we ook zonder Johan van Ojen een Vierlandenrit konden maken. Ook bleek tijdens de evaluatie dat er diverse controleposten behoefte hadden aan een reglement en een instructieavond, zoals we dat vroeger ook al eens hadden gedaan. Daarom werden voor de rit alle controleposten op 19 april uitgenodigd voor een instructie avond met een aangeklede borrel. Het werd een gezellige happening waardoor de posten opnieuw werden geïnstrueerd en gemotiveerd.
Tussen zijn bestralingen door in het Academisch Ziekenhuis in Amsterdam had Ambro thuis op de kaart het grondpatroon gemaakt en met Martien van Eerd werd de rit in drie dagen uitgezet, nadat we eerst al de eerste en laatste etappe vanuit Eindhoven hadden uitgezet.
Niet minder dan een hele dag zijn we bezig geweest om een traject uit te zetten langs de Nederlands-Belgische grens tussen de Maas en het kanaal. Het moest kunnen volgens Ambro, en hij bleef maar volhouden, soms op het onredelijke af. Hij wist van geen opgeven, ook niet wat zijn steeds achteruitgaande gezondheid betrof. Hij leefde grotendeels op astronauten voedsel, maar gaf geen krimp. Er ontglipte geen puntje in de organisatie aan zijn aandacht. Alles wilde hij regelen. Hij voelde zich verantwoordelijk voor de rit, waaraan hij hoe ziek hij soms ook was, dag en nacht werkte, terzijde gestaan door Rieky, die van de rit net zoveel wist als Ambro en als zijn eerste reserve optrad.
De rit werd gecontroleerd door Lambert Vermeulen.

Voor het besturen van de controlewagen werd Willy Swinkels aangezocht om de auto van Lambert Vermeulen, te besturen. Ambro had bij van Munster in Amsterdam alle kabels, T-stuk en tandwielen gehaald, zodat de auto van Lambert voorzien was van de Twinmaster, die Frans Klaassen aan Martien van Eerd had geschonken, en die nu werd doorgegeven aan de EMAC. Bij de evaluatie van de rit van 1990 was afgesproken, dat we bij wijze van proef zouden overgaan tot het installeren van een videocamera als geheime post, om de passeertijden te controleren
De rit liep via de vaste tijdcontrole in Taverne de Roeler in Zutendaal en vervolgens naar Losheim, waar Restaurant Balter ons niet kon herbergen, en we uitweken naar de tegenover gelegen Cafetaria "De Smuckler". Het dreigde helemaal uit de hand te lopen, maar uiteindelijk kwam het toch nog voor elkaar. De deelnemers hadden in elk geval een vol uur rust en ze konden bij Balter naar het toilet. Gelukkig had Balter ook nog een friteswagen geplaatst, waar vooral motorrijders gek op bleken. In de cafetaria hadden 210 mensen gegeten.
Vervolgens ging de rit via de vaste tijdcontrole bij Anni Thielen naar Schweich waar de finish was bij de Stephan Andresbrunnen. De tweede dag gingen we terug via Keppeshausen naar Recht, waar we in Eifelerhof de middagpauze hadden, om via de vaste tijdcontrole bij de Tempelier in Heers in Eindhoven aankwamen.
De rit had de eerste dag een lengte van 367,14 km en de tweede dag 379.01 km.

De start in Eindhoven en in Schweich werd weer verzorgd door Tini Jannes en Marinus Buys met hun vaste helpers. Als eerste vertrokken op de dag van de rit Willy Swinkels en Harry van Galen, die de rit zouden controleren en waar nodig ompijlen. Dit was nieuw in de organisatie, en al was het geen gezellig werk, het bleek goed te werken, al was het soms, moeilijk om het gebruik van gele en rode pijlen uit elkaar te houden.
De tweede groep bestond uit Martien van Eerd met Tjeu Domenie en Ambro en Rieky Slegers, die de controleposten op zijn plaats zetten en daarna kwam Lambert Vermeulen met Frans v.d. Meeren om de klokken op tijd te zetten.

Onderweg stonden op controle: Jos Slegers, Jan Goossens, Jos Hanique, Noud Burman, Mark Pontenagel, Rob Vierveijzer, Gerard van Wanrooij, Jozef v.d. Heijden (videocamera) Willy Pontenagel, Arjen Beks, Jan Teunisse, Gerda Verschuuren, Marinus Buys, Annie van Cranenbroek, Jos Smulders, Fred Ossel, Maarten v.d. Kerkhof, Toon van Kruisdijk, Jan Fremouw, Eric Oomen en Harry van Galen, die dit jaar was uitverkoren om de finish in Schweich te doen, en de tweede dag ergens op post stond. William Swinkels (derde generatie dus), Tini Versantfoort, Frans Slegers. De finish in Eindhoven stond weer onder leiding van Marinus Buys.
Martien van Eerd werd tijdens de rit gereden door Tjeu Domenie, dit jaar in de Mercedes van Tjeu, Ambro reed met Rieky en Lambert zorgde met Frans v.d. Meeren voor het afstellen van de klokken.
In de organisatie werd weer getracht vernieuwingen in te voeren. Zo had Ambro een formulier ontworpen voor de vaste tijdcontroles, waarbij a.h.w. een akkoordverklaring van de uitbater werd gevraagd. Voor de tegel werd de afbeelding van café Anni Thielen in Dackscheid gebruikt.
De rit werd bij de auto's gewonnen door J.M. Gabriels uit Eindhoven met 2 strafpunten. Bij de motoren M. Verbruggen uit Hilversum met 4 strafpunten. Jan Jonker werd het best geklasseerde Emac-lid. Budel was de club met de meeste deelnemers (22) gevolgd door Nuenen met 17. We reserveerden 24 eenpersoons, 312 tweepersoons en 16 driepersoons kamers.(696 personen).
De overnachtingsbewijzen weren door Ambro Slegers en Martien van Eerd in Losheim opgehaald. Toen hij probeerde van Losheim snel in Schweich te zijn kwam Jan Teunisse net voor Schweich bij een voorrangsweg in botsing met een stevige Duitse wagen. Een telefoontje naar Grefen zette de organisatie in werking. Frans v.d. Meeren haalde bij Junges de voorzitter achter zijn glas bier weg en met spoed ging het naar het ziekenhuis. Gelukkig bleek het in het ziekenhuis in Ehrang allemaal nogal mee te vallen, en kon de familie worden herenigd en dankzij de inzet van Frans v.d. Meeren ook weer terug naar Eindhoven. De auto hebben we nooit meer gezien, en het proces-verbaal en de andere financiële perikelen hebben een goede oplossing gevonden.

Wel werd de "drooglegging" ingevoerd. De voorzitter mocht voor 10 uur `s avonds geen bier meer drinken, want er konden altijd noodsituaties ontstaan, en naar drank ruiken gaf geen goede indruk.
De videocamera was voor veel deelnemers een angstig gebeuren, want de camera kon immers overal staan. We hadden ons wel wat op de nek gehaald, want om de uitslag correct te bepalen moesten we de hele film afkijken. Gelukkig waren daarbij Tini Jannes en Lambert Vermeulen jr. aanwezig, omdat die bij de eerste aanblik al konden zien welk merk type en bouwjaar auto er voorbijkwam. De proef was geslaagd, en de videocamera deed zijn intrede in de Vierlandenrit. Op de prijsuitreiking was Ambro nog aanwezig, maar zijn gezondheid ging steeds verder achteruit. Zo erg, dat hij een maand na de rit het bed moest houden. Op zaterdag 7 september overleed hij thuis. Het was moeilijk afscheid van hem te nemen.